Ήταν καιρός να επιστρέψουμε στο Ελληνόφωνο Rock, με αφορμή την χθεσινοβραδινή μουσική βραδιά, με τον παλαίμαχο Κώστα Τουρνά! Ο πρώτος του δίσκος είναι αναμφίβολα ο κορυφαίος της μουσικής του πορείας, το προσωπικό του στίγμα στην Ελληνόφωνη ελαφριά Rock σκηνή. Ένα νεανικό έργο στο οποίο μας εξιστορείται η άχαρη πορεία προς την ενηλικίωση, και η διαπίστωση της πραγματικότητας της ζωής, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις προσδοκίες και τα νεανικά όνειρα, που είναι γεμάτα ελπίδα, για το μέλλον.
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015
ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟΥ ΡΟΚ
Μέσα στη δική μας «στρέϊτ» καθημερινότητα και στη σκληρο-υλιστική πραγματικότητα, όταν αναφέρουμε τη λέξη ψυχεδέλεια, ένα από τα πράγματα που μας έρχεται αμέσως στο νου είναι το ψυχεδελικό ροκ (psychedelic rock). Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην αμερικάνικη ροκ σκηνή στην δεκαετία του 1960, για να εξαπλωθεί πολύ σύντομα και στην Ευρώπη. Πρόκειται για ροκ μουσική, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένη από τις παραισθησιογόνες ή λεγόμενες «mind-expanding» ουσίες, όπως είναι η μαριχουάνα και το LSD.
Βγαίνοντας από την αφάνεια το 1966, το ψυχεδελικό ροκ έγινε το «soundtrack» μιας ευρύτερης πολιτιστικής εξερεύνησης και του λεγόμενου κινήματος των χίπις. Το επίκεντρο του αρχικά ήταν στην Δυτική Ακτή (West Coast) των ΗΠΑ, όπου οι πρώιμοι Grateful Dead ήταν ένα είδος «house band» και εμφανιζόταν στα λεγόμενα «Multimedia Happenings» και «Acid Test» του συγγραφέα Ken Kesey. Το 1967 στα Top Ten hit singles βρισκόντουσαν συγκροτήματα όπως οι Love, The Charlatans, The Doors και Jefferson Airplane. Το τελευταίο συγκρότημα με τα εντυπωσιακά κομμάτια Somebody to Love και White Rabbit σημείωσαν τεραστία επιτυχία.
Η Γκρέης Σλικ, που έγραψε το White Rabbit (το ρεφρέν του οποίου λέει «δώσε τροφή στο μυαλό σου, τα ίδια λόγια που λέει το μικρό τρωκτικό στην Αλίκη του παραμυθιού, το φίδι στην Εύα αλλά και οι απανταχού σαμάνοι στους αιώνιους αναζητητές της άλλης διάστασης»), σε μία συνέντευξη το 1967 έλεγε : «Ο κύριος λόγος που έγραψα το White Rabbitείναι γιατί έπρεπε κάποιος να βγει, επιτέλους, και να μιλήσει ανοιχτά για τα ναρκωτικά… Η Αλίκη καταλήγει σε ένα χώρο για τον οποίον οι γονείς της δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Πρέπει μόνη της να βιώσει και να κατανοήσει το χώρο αυτό». Μερικά χρόνια αργότερα η τραγουδίστρια, βλέποντας ότι πολύ άνθρωποι είχαν παρεξηγήσει τα λόγια της, συμπλήρωνε: «Δώσε τροφή στο μυαλό σου, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη κατέβασε όποιο ‘’fucking drug’’ βρεις μπροστά σου. Σημαίνει διάβασε, άκου και διάβασε!»
Στο μεταξύ, οι 13th Floor Elevators από το Τέξας έπαιξαν πολύ πιο dark, ψυχωτικό acid rock. Μετά από τα τέσσερα «εξωφρενικά» άλμπουμ, το 1969 ολοκληρώθηκε η πορεία τους. Μετά από λίγο ο πολύ καλός τους κιθαρίστας, ο Rocky Erickson, μπήκε στην ψυχιατρική κλινική. Ταυτόχρονα στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, στη Νέα Υόρκη, οι Velvet Underground συμβόλιζαν μία μηδενιστική cool εκδοχή της ψυχεδέλειας. Ήδη γνωστά ροκ συγκροτήματα, όπως οι Beatles, εισάγουν τα ψυχεδελικά στοιχεία στη μουσική τους βγάζοντας τα πολύ γνωστά σήμερα άλμπουμ: Revolver (1966), Sgt.Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967) και Magical Mystery Tour (1967). Και οι Rolling Stones εμφανίστηκαν στη ψυχεδελική μουσική σκηνή όμως με το λιγότερο πετυχημένο άλμπουμ τους, το Their Satanic Majestic Request.
Ταυτόχρονα, στη βρετανική ροκ σκηνή αρχίζουν να βγαίνουν και ψυχεδελικά συγκροτήματα. Ξεχωρίζουν οι σουρεαλιστικοί και μινιμαλιστικοί Pink Floyd, που ένωσαν στην μουσική τους ένα νέο αυτοσχεδιασμό με ακουστικά πειράματα, δημιουργώντας τραγούδια πολύ μεγάλης διάρκειας. Ταυτόχρονα ενσωμάτωσαν την επιρροή της Beat ποίησης, όπως και της μοντέρνας τζαζ, αλλά αξιοποίησαν και ανατολίτικα μουσικά όργανα, όπως το ινδικό σιτάρ. Οι Pink Floyd έγιναν πολύ σύντομα ηγετικό συγκρότημα της βρετανικής σκηνής, και ακουγόταν στα πιο «in» ροκ κλαμπ του Λονδίνου, όπως ήταν το περίφημο London’s UFO Club, που προηγήθηκε από τα φεστιβάλ, όπως στο Glastonbury, και στα χάπενινγκ, όπως στο14-Hour Technicolor Dream, που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Alexandra Palace του Λονδίνου και προσέλκυσε μεγάλες διασημότητες, όπως ήταν ο John Lennon με την Yoko Ono και τον Andy Warhol.
Ο πρώτος συνθέτης και τραγουδιστής των Pink Floyd, ο Syd Barret, του οποίου η οραματική φαντασία κατέληξε τραγικά σε σχιζοφρένια, ακολούθησε με ενθουσιασμό την «ηθική της μουσικής εξερεύνησης και πειράματος». Το πρώτο τους άλμπουμ, το Τhe Piper of the Gates Dawn (1967), είναι αισθησιακό, υπνωτικό, που σε έκανε να «χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου» και ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ψυχεδελικής εποχής. Οι υπόλοιπες δραστηριότητες της ψυχεδελικής ροκ σκηνής της Βρετανίας, αναπτύχθηκαν από τη περιθωριακή «freak» σκηνή (δηλαδή των χίπις που παίρνουν ναρκωτικά), περιλαμβάνοντας τους πρωτοποριακούς Soft Machine, τους Crazy World, The Nice και το μεγαλύτερο συνειδητά πολιτικό αναρχικό γκρουπ, οι Tomorrow. Ενώ μονάχα μερικά ψυχεδελικά συγκροτήματα διάρκεσαν περισσότερο από ένα ή δύο άλμπουμ, η επίδραση αυτού του μουσικού κινήματος έφερε ολόκληρη επανάσταση στη μόδα, στην τέχνη της αφίσας και τις ζωντανές παραστάσεις. Είχε μεγάλες επιρροές στην μετέπειτα Heavy Metal μουσική, όπως και στις Progressive και Art Rock μπάντες, που αναπτύχθηκαν από τα ψυχεδελικά συγκροτήματα, όπως οι Emerson, Lake and Palmer και οι Τangerine Dream. Περισσότερο όμως απ’ όλα η επιρροή της ψυχεδελικής ροκ μουσικής ήταν ολοφάνερη στα μετέπειτα κινήματα του Punk, Rap, Trip-hop, που είναι ένα μείγμα του Hip-hop και της σύγχρονης ψυχεδέλειας.
Για πολλούς η άνθηση του κινήματος της ψυχεδελικής υποκουλτούρας στις δεκαετίες του 1960 και 1970 δεν ήταν παρά μια μετεξέλιξη του ρομαντικού κινήματος του 19ου αιώνα, πυρήνας της οποίας ήταν η «οπιούχα κουλτούρα».
http://enallaktikidrasi.com/2013/08/psyxedeleia/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)